Ben 23 yaşında evli bir kadınım

Kocaeli’nin bu küçük mahallesinde yaşamayı seviyorum. Mahalledeki komşularımızla iyi geçiniriz; herkes birbirini tanır, birbirine yardım eder. Sabahları kızımı alıp parka götürürüm, akşamları ise eşim işten geldiğinde hep birlikte kısa bir yürüyüş yaparız. Bu yürüyüşler, ailemiz için bir ritüel haline geldi. Hem günün yorgunluğunu atıyoruz hem de birbirimizle vakit geçiriyoruz.

Ancak son zamanlarda içimde bir sıkıntı hissetmeye başladım. Belki de evliliğimizin monotonluğundan kaynaklanıyor, belki de her gün aynı şeyleri yapıyor olmanın verdiği bir durgunluk. Eşimle çok iyi anlaşıyoruz, birbirimize karşı sevgi ve saygımız tam, ama bazen içimde bir boşluk hissi var.